بررسی اپیدمیولوژی زبان شیاردار در جمعیت استان تهران سال 1374

هدف: هدف از انجام این تحقیق تعیین اپیدمیولوژی زبان شیاردار گروه های سنی I (12-7 سال)، II (19-15 سال)، III (44-35 سال) و IV (74-65 سال) جمعیت استان تهران در سال 1374 بود. مواد و روشها: روش تحقیق توصیفی و تکنیک آن مشاهده و مصاحبه با استفاده از فرم اطلاعاتی بود. نمونه های مورد بررسی شامل 1440 نفر بودند که با روش نمونه گیری تصادفی، خوشه ای وسیستماتیک انتخاب شدند. نمونه ها شامل 717 مرد و 723 زن بودند. 720 نفر در گروه سنی I، 360 نفر در گروه سنی II، 180 نفر در گروه سنی III و 180 نفر در گروه سنی IV قرار گرفتند. متغیرهای مورد بررسی شامل موارد وقوع زبان شیاردار، وقوع زبان جغرافیایی، سن، جنس، سابقه مصرف دخانیات وضعیت بهداشت دهان، سابقه آفت و سابقه تبخال لبی بود. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که میزان شیوع زبان شیاردار در جمعیت مورد بررسی (26.4%) و به تفکیک گروهها، در گروه سنی I (16.1%)، در گروه سنی II (29.4%)، در گروه سنی III (37.8%) و در گروه سنی IV (50%) بود. بنظر می رسد وقوع زبان شیاردار با وقوع زبان جغرافیای، ابتلا به آفت عود کننده و جنس رابطه معنی داری ندارد ولی با سن، مصرف دخانیات، وضعیت بهداشت و ابتلا به تبخال لبی رابطه معنی داری دارد. نتیجه گیری: میزان شیوع زبان شیاردار در جمعیت استان تهران بالا بود و با افزایش سن، کاهش بهداشت و مصرف دخانیات افزایش می یافت.